افزایش بقای بیماران مبتلا به سرطان سینه به تغییر در روش‌های غربالگری، تشخیص زودهنگام و پیشرفت در روش‌های درمانی وابسته است. فناوری‌نانو یک فضای میان رشته‌ای را در جهت تشخیص، تصویربرداری، دارورسانی هدفمند و ژن‌درمانی فراهم می‌کند. نانوذرات در سه دسته‌ی یک بعدی، دو بعدی و سه بعدی قرار می‌گیرند که شامل میسل‌های پلیمری، دندریمرها، لیپوزوم‌ها، نانولوله‌های کربنی، نانوپوسته‌ها، نانوذرات مغناطیسی، نانوذرات طلا، کوانتوم دات‌ها و یون‌های لانتانیدی هستند. نانوذرات می‌توانند به عنوان حامل یا تقویت‌کننده‌ی اثر داروهای ضدسرطان و عوامل تصویربرداری استفاده شده و موجب تقویت حسگرها و بهبود روش‌های تشخیصی سرطان سینه شوند. فناوری‌نانو با چندین مکانیسم که شامل هدفگیری غیرفعال، فعال و تحویل مستقیم به تومور است، کارایی درمان سرطان سینه را از طریق تحویل هدفمند داروها به محل تومور افزایش می‌دهد. نانوذرات با خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فردی که دارند، سبب گردش خون طولانی‌تر، ظرفیت دارویی بالاتر و توزیع اختصاصی و تجمع دارو در غلظت‌های بالاتر، در بافت هدف می‌شوند و همچنین در غلبه بر عوارض ناشی از شیمی درمانی و مقاومت دارویی نقش دارند. با این حال گزارش‌های متعددی درجهت محدودیت روش‌های درمانی مبتنی بر فناوری‌نانو وجود دارد.
)
