پلیمرهای دیرسوز

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشگاه صنعتی شریف، پژوهشکده علوم و فناوری نانو

چکیده

مواد پلیمری به دلیل مزایای بسیاری مثل وزن کم و سادگی فرایند ساخت، استفاده‌ی گسترده‌ای در زندگی روزمره‌ی بشر دارند؛ ولی یکی از معایب پلیمرهای سنتزی اشتعال‌پذیری بالای آنهاست که همراه با تولید گازهای سمی و خورنده و دوده صورت می-گیرد. پلیمرها در فرایند ساخت مواد نانویی مثل فیبرها و پوشش‌ها نیز به‌کار می‌روند که فرایند اشتعال‌پذیری در این مواد شدیدتر است. در این پژوهش، اصول تئوری احتراق پلیمرها، تست‌های مورد استفاده برای تشخیص خصوصیات آتشگیری آنها، انواع عوامل دیرسوز، خصوصیات و مکانیسم عملکرد آنها و نانوکامپوزیت‌های پلیمری و به‌عبارت دیگر ماتریس پلیمری پرشده با مواد نانوساختار مورد بررسی قرار می‌گیرد. نانوکامپوزیت‌های پلیمری دسته‌ی جدیدی از مواد دیرسوز هستند که توجه بسیاری را به خود جلب کرده‌اند. مقادیر بسیار کمی از نانومواد دیرسوز معمولاً wt5 می‌توانند به‌طورقابل‌توجهی میزان رهایش گرما HRR و نشر دود در هنگام احتراق پلیمر را کاهش دهند. همچنین برخلاف عوامل دیرسوز سنتی که خواص مکانیکی ماده را تنزل می‌دهند؛ اضافه‌کردن نانومواد دیرسوز، خواص مکانیکی پلیمر را بهبود می‌بخشد.
 

کلیدواژه‌ها


1. Y, Shirai; AJ, Osgood; Y, Zhao; KF, Kelly; JM, Tour; Directional Control in Thermally DrivenSingle-Molecule Nanocars. Nano Letters 5 (11):2330-2334, 2005. 1. J. H. Troitzsch, in:Flame Retardants 2000. Interscience Communications, London, 2000, pp. 177–184. 2. A. B. Morgan; C. A., Wilkie; Flame Retardant Polymer Nanocomposites, Copyright@ John Wiley