با توجه به رشد سریع جمعیت جهان، پیش‌بینی شده است که تولید جهانی محصولات کشاورزی در سال 2050 باید 70 درصد افزایش یابد تا نیازهای بشر به غذا را تأمین کند. برای حفظ سطح فعلی تولید محصولات کشاورزی، کاربرد کودهای مختلف به مقدار زیاد و برای مدت طولانی در بخش کشاورزی باعث ایجاد مسائل جدی زیست محیطی در سطح جهان شده است. نانوکودها می‌توانند یک نوآوری بزرگ برای کشاورزی باشند. در مورد نانوکودهای نیتروژنی که اوره پرمصرف‌ترین آنها می‌باشد، مطالعاتی انجام شده است. برای مثال از نانوذرات هیدروکسی‌آپاتایت، نانوذرات سیلیکا با روزنه‌های میان‌اندازه و پوشش اوره با نانوذرات اکسید روی برای رهاسازی تدریجی نیتروژن استفاده شده است. برخی مطالعات نیز کاهش آبشویی نیتروژن و افزایش عملکرد گیاهانی مانند گوجه‌فرنگی را گزارش کرده‌اند. این تحقیقات در مراحل ابتدایی بوده و هنوز برای مصرف کلان نانوکودها از طرف نویسندگان پیشنهادی ارائه نشده است. همچنین اقتصادی بودن این نانوکودها و برتری آنها نسبت به کودهای مرسوم مورد سؤال است.
)
